Show me what you got

Dario Fo werd in onze contreien vooral bekend door de uitvoering van zijn Mistero Buffo door Jan Decleir, wat meteen ook de doorbraak voor Decleir zelf betekende. Dezer dagen werden des schrijvers Obscene Fabels van onder het stof gehaald door An Nelissen en haar man Peter Perceval, en Nelissen trekt Vlaanderen rond met deze commedia-vertelling van de Nobelprijswinnaar uit 1997 en voormalig kandidaat-burgemeester van Milaan, nadat eerder ook Jan Decleir haar dat voordeed. Deze fabels werden oorspronkelijk door Fo geschreven om te worden uitgevoerd door zijn vrouw zelf, de actrice Franca Rame, die echter door de pittige erotische passages in het verhaal van “de poezemuis”de uitdaging niet aandurfde.

An Nelisssen waagde zich eraan zonder enige gêne, en vertolkte de verschillende personages in de twee gebrachte fabels met verve. De eerste fabel over het “Kindeke Jezus” was vrij braaf en ontlokte aan het publiek niet meer dan wat terughoudend gegniffel, vermoedelijk omdat iedereen zich, afgaand op de titel van de fabels en de acteerreputatie van Nelissen zelf, aan schaterende salvo’s had verwacht. Na de dorstlessende stonde steeg de temperatuur van het stuk met de uitvoering van het bewuste “poezemuis”-verhaal en kreeg het publiek waar voor zijn geld. De berekende chaos van Nelissens uitvoering en de levendige voorstelling van de verschillende personages zonder ook maar één decorstuk zorgde voor algemene hilariteit en opeenvolgende lachstuipen. Het feit dat Nelissen af en toe enkele heren op de eerste rij in de opgestelde scene betrok, hielp natuurlijk om de aandacht van het publiek vast te houden.

Persoonlijk zou ik de eerste fabel vervangen door een iets boeiendere, maar het geheel was niettemin prachtig gebracht door An Nelissen, en bevestigt nog maar eens haar reputatie als grote dame van zowel theater als komedie. Ga zeker eens kijken en luisteren, als ze toevallig nog eens in de buurt komt.