De man in de straat doet de laatste tijd nog de meeste moeite om uit de crisis te geraken, terwijl de politici hun tijd verkwanselen met TV-optredens, snoepreisjes en paardrijden (of eraf vallen). En dan kwam eind vorige week de CD&V, de partij die nog niet aan haar eerste lumineuze idee gebarsten is, vooral als het erom gaat het meest actieve deel van de bevolking te treiteren, op de proppen met de voorstelling om de pensioenleeftijd van 65 jaar af te schaffen, en te vervangen door een loopbaan van 45 jaar werken. Daarbij lieten ze dan quasi-nonchalant verstaan dat het “concreet toch niet zoveel verschil zou uitmaken”.
Door het heel simplistisch voor te stellen schijnen ze daarbij gemakkelijkheidshalve wel één en ander uit het oog te verliezen, onder tafel te schuiven en in de doofpot te stoppen.
Ten eerste werd in 1997, zowat 4 jaar nadat bibi op 22-jarige leeftijd afstudeerde, de pensioenleeftijd voor vrouwen al opgetrokken van 60 naar 65 om die gelijk te stellen aan mannen, aanvankelijk nog met een overgangsregeling, maar vanaf 1 januari 2009 definitief. Een minimumloopbaan om aan een pensioen te geraken was daarbij nog 35 jaar, maar een eenvoudige berekening leerde mensen al gauw dat 40 jaar werken een serieuze slok op de borrel scheelde in de pensioenuitkering, zeg maar twee slokken zelfs. Dus mijn vrouwelijke leeftijdsgenoten en ik werden plots geconfronteerd met een langere effectieve werktijd van 3 jaar (bij 40 jaar werken) om een volledig pensioen te krijgen. Nu zou deze pensioenleeftijd – nog steeds voor diezelfde generatie van loontrekkenden, die net de helft van hun loopbaan al stilaan zagen opdoemen – nog eens worden verlengd tot een loopbaan van 45 jaar, wat in mijn geval in concreto neerkomt op een loopbaan tot 67 jaar, en voor de “gelukkigen” die nog wat langer mochten studeren, tot 70 jaar, en het dus weer dezelfde generatie is – die nu al de pensioenen betalen van de actieve-gepensioneerden-die-voor-niets-tijd-hebben, omdat de pensioenkas eigenlijk al bijna leeg is – die ferm “gejost” is.
Ten tweede worden daarbij de mensen afgestraft die langer gaan studeren om kennis op te doen, en door die kennis de economie alweer een pak vooruit helpen en hun studies ruimschoots terugbetalen aan de maatschappij met hogere lonen en dus hogere belastingen. Met andere woorden, mensen die er tegenop kijken om langer te gaan werken en/of belastingen te betalen, zullen hun studies maar liever inperken, of zullen met de kennis die ze hebben opgedaan naar het buitenland trekken, waardoor de brain drain waar ons land al enorm onder te lijden heeft nog eens extra in de hand wordt gewerkt, ten voordele van landen waar langer studeren wel op prijs wordt gesteld, en niet wordt gezien als parasitair gedrag.
Ten derde schijnt het deze partij, temidden van alle vrolijke feestelijkheden waarmee de geldinzamelingen van Kom op tegen kanker gepaard gaan, ook te ontgaan dat er net een enorme toename is aan die kankergevallen, en dat de theoretische gemiddelde leeftijd, die bijvoorbeeld volgens “de boekskes” nu al ver de 80 overstijgt voor vrouwen, wel eens niet zo hoog zou kunnen zijn. De vader van bibi legde er, ondanks een heel leven van intensief sporten, op net geen 68-jarige leeftijd het bijltje bij neer dankzij deze ontembare ziekte. Wat is dan eigenlijk de bedoeling, mevrouw Thyssen, dat wij werken tot we erbij doodvallen, terwijl de vorige generatie vrolijk de 100 voorbijgaat?
Ten slotte krijgen vrouwen in het bijzonder het tegenwoordig al hard te verduren; ze worden verondersteld om zich voort te planten, maar ook om carrière te maken, kwestie van hun geloofwaardigheid op de arbeidsmarkt te bewaren. En toch moeten ze ook goeie moeders zijn, die naast de zorg voor hun kinderen, ook nog eens de zorg voor die andere eeuwige puber op zich moeten nemen, die zelf als enige zorg de uitbouw van zijn carrière heeft, naast sport en/of spel. Om nog maar te zwijgen van de fysieke beslommeringen die dit voortplanten met zich meebrengt... Wordt het niet eens tijd om eens iets concreets te plaatsen tegenover het combineren van drie carrières in één leven, in plaats van vrouwen nog maar eens te verplichten langer te werken, enkel maar omdat ze in theorie langer leven?
Ook al steunen veel partijen dit voorstel, vooral omdat ze door de bomen het bos niet meer zien en geen concrete uitweg vinden uit de crisis, toch denk ik dat dit niet zonder slag of stoot zal worden aangenomen door de bevolking; daarvoor wordt er al te veel door de strot geramd, en bovendien zijn er tal van andere posten waar duchtig op kan worden bespaard voor men nog maar eens dezelfde generaties voor de jarenlange spilzucht van hun voorgangers laat opdraaien (bv. de overtollige en niet-functionerende ambtenaren, eeuwigdurende stempelstonden, enz.). Laat ons dus hopen dat het allemaal nog zo’n vaart niet zal lopen. Marianne Thyssen zal het waarschijnlijk zelf niet meer meemaken: die is daartegen al lang met pensioen. Alleen de Koning wellicht nog steeds niet.
No comments:
Post a Comment