De gretige lezer die een gepeperd verhaal verwacht onder deze titel, moet ik bij deze onmiddellijk teleurstellen, maar nu ik toch wel jullie aandacht heb, kan je evengoed verder lezen. Deze titel is namelijk niet meer of niet minder dan een liedje van "De Mens" Frank Vander linden. Diezelfde Frank is immers "Solo" op tournee en mocht als opwarmer dienen van ons weekend en dat van schoonzus en -broer in een uitverkocht cultureel centrum De Wildeman in Herent (vanwaar mijn schone man en dito familie afkomstig is).Het was een intiem gebeuren waarbij hij met akoestische gitaar (of zelfs 2) al de nieuwe liedjes van zijn solo-CD aan de man bracht, aan elkaar gepraat met de hem zo typische spitsvondigheden en taalkundige humor, die letterlijk geen seconde verveelde, en de uitverkochte zaal zowat anderhalf uur continu in de ban hield (ook al begreep dan niet altijd iedereen in het publiek al zijn kwinkslagen). Uiteraard deed hij af en toe beroep op het repertoire van zijn collectief De Mens, om de weemoed van zijn eigen liedjes een beetje te doorbreken, maar door de intimiteit van het gebeuren leek het alsof Frank voor ieder van ons apart zong.
Typerend voor heel het optreden was ook zijn oprechte bescheidenheid en nederigheid ten opzichte van het publiek, die omgekeerd evenredig zijn aan zijn talenten en wat hij allemaal zou kunnen bereiken. In dit Vlaanderen van BV's zou Frank veel groter en opvallender kunnen zijn dan de hele schare nitwits die ons TV-scherm en onze radio's bevolken, maar dat is misschien net wat hem zo sympathiek maakt. Hij bedacht ons nog met een 'unplugged'-versie van "Irene", die uiteraard het hele weekend in het hoofd bleef spelen.
Voor diegenen die niet meer binnengeraken in de bijna volledig uitverkochte reeks solo-optredens, is er nog steeds zijn CD, waarvan je hier een paar mooie liedjes kan beluisteren. En anders kan je vanaf 8 mei weer terug naar De Mens, ook weer in Herent! In een park of 'In de walszaal", een optreden van deze Frank is veel euro's waard.
No comments:
Post a Comment