Sunday 25 January 2009

Toen was geluk heel gewoon

Voor de zoveelste keer is iemand door het lint gegaan om onduidelijke redenen, met verschrikkelijke en tragische resultaten tot gevolg, en nu zijn ook dicht bij huis weerloze kinderen gedood zonder aanwijsbare verklaring. Een mens gaat zich afvragen waar het met de mensheid naartoe moet, als dit soort onzinnige en zinloze "wraakacties" zonder aanleiding steeds vaker gaat voorvallen.

Om eventjes aan deze wereld te ontsnappen, brachten we een bezoekje aan het Gentse museum Huis van Alijn, al jaren een van mijn persoonlijke favorieten. We gingen vooral naar aanleiding van de tentoonstelling "Aan de speltafel!", die een kijkje zou bieden in de geschiedenis van de bordspellen, maar eerlijk gezegd was dat een beetje een tegenvaller. De tentoonstelling op zich, die was opgesteld in "de kapel" bestond nl. vooral uit dozen van oude spelletjes, en posters die niet meer waren dan nog eens kleurenkopieën van dezelfde dozen, maar dan uitvergroot. De inhoud van de dozen was niet zichtbaar, en er konden ook geen spellen worden uitgeprobeerd (al liet de voorafgaande reclame voor de tentoonstelling dat wel uitschijnen), en we bleven dus een beetje op onze honger zitten.

Gelukkig is de vaste collectie van het museum, dat een overzicht biedt van het leven in de 20ste eeuw, en vooral hoe eenvoudig dat leven was, zonder de complexiteiten van onze hedendaagse maatschappij, altijd opnieuw leuk om te zien, en dus is het nooit een verloren bezoek. Vooral een aanrader voor mensen met kleine kinderen en kleinkinderen, want voor de allerkleinsten is er altijd een interactief bezoek met vragen om op te lossen. In de museumshop komen de verzamelaars van antiek speelgoed dezer dagen aan hun trekken, en voor ons was het even een stapje terug in onze jeugd, met o.a. flipperballen, kaleidoscopen, tollen enz. Eenvoudig, maar toen even leuk als vandaag de PCP en de Gameboy.

En de afsluiter? Die gebeurde, als echte zondagstoeristen, in het gezelschap van een Mammelokker en Klokke Roelandt in het Waterhuis aan de Bierkant. Heel gewoon...


1 comment:

Marrek O'Polo said...

"Mens erger je niet" ... een spel uit de duizend met een naam als een klok die ook nog eens quasi perfect de lading dekt. Elke dag één keer spelen: het zou veel mensen kunnen helpen in het verwerken van frustraties...
So help me God!