A walk in the park, a step in the dark

Zondag moest een typische luierdag worden, maar het uitzonderlijke weer in onze contreien noopte de lui er weer tot beweging en actie, dus trokken ook wij erop uit voor een wandeling te velde. Zonder planning of richting voor ogen, maar puur met het vrijblijvende nattevingerwerk, al dan niet gedragen door de wind, en toch wel met een mogelijke sanitaire slempstop in het achterhoofd, stapten we resoluut de Patattenstraat in. Uiteraard had bibi weer niet de reflex om de gelijknamige camera op zak te steken, zodat een visuele voorstelling van gebouw, mens en dier die we langs de kronkelende veldwegels mochten begroeten geheel en al aan de fantasie van de lezer dient te worden overgelaten, maar o.a. de Koevoetmolen, een gevlekt paard, Lippelobos en Hof te Melis passeerden respectievelijk het netvlies. We kwamen uit het Oosten, en het was dan ook onvermijdelijk dat we in Lippelo In de Wandeling moesten terechtkomen, wat zo goed als het eindpunt kon worden beschouwd, ware het niet dat we na de pannenkoeken en de Geuze nog de laatste rechte lijn huiswaarts dienden te volbrengen in het halfduister.

De dag werd bekroond met een sappige homemade Chateaubriand annex gestoofd witloof en gratin dauphinois. Klinkt ingewikkeld, maar is in feite een fluitje van een cent. Voor wie toch twijfelt over hoe het aan te pakken, is er nog altijd dit standaardwerk, dat hoger genoemde molen en kasteelhof ongetwijfeld ook hebben zien passeren: