Allemaal beestjes...

Terwijl de genaamde Caroline G. uit M. de sosjalistische partij verder in de vernieling rijdt, en verkiest bekwame mensen met kennis van zaken die hun strepen in het verleden al hebben verdiend opzij te zetten voor een ons-kent-ons-politiek en een plaatsje aan de verworpenen der aarde (of althans toch die van het Brussels Gewest) en het 'eigen volk eerst' uit Limburg (Ingrid WIE?), probeert de overheid ondertussen ook dat eigen volk een massahysterie op te dringen met het spook van de Mexicaanse griep. Ondanks het feit dat de genaamde griep voor de doorsnee gezonde mens niet meer is dan een euh...griep, krijgt ze nu al de sterallures aangemeten van haar Spaanse soortgenoot van zowat 91 jaar geleden. Je zou ook voor minder natuurlijk! In België heeft men van deze griep sinds haar opdoemen enkele maanden geleden namelijk al niet minder dan euh... 126 gevallen vastgesteld!

Het is begrijpelijk dat men tot voorzichtigheid maant, en dat zwakkere mensen zoals ouderen van dagen, kinderen en zwangere vrouwen wel degelijk een risico lopen, maar is er dan echt niets anders om deze zomerse pruimentijd door te komen dan door dit soort nieuwstrivia op te kloppen tot wereldnieuws van pandemische omvang? Ieder weldenkend mens weet uiteraard waar dit vandaan komt: de farmaceutische industrie maakt van een mug een olifant, zodanig dat iedereen storm loopt voor de vaccins en de medicatie, en door de medische wereld wordt dat uiteraard gretig aangepord, want voor elke 50 verkochte vaccins wacht er wel weer een dineetje bij de Comme chez Soi of een uitstapje naar Eurodisney (of iets dergelijks). En de arme man in de straat, die al zo is getroffen door de crisis dat hij niet meer weet wie hij nu nog moet geloven - zijn bankier al zeker niet, want die is met al zijn geld weg, en zijn baas ook niet, want die heeft hem net buitengezet - richt zich tot de enige die hij nog kan en wil geloven; zijn huisarts. Of hoe een crisis een hele maatschappij toch weer in beweging kan zetten...

Over de Spaanse griep gesproken: bij een bezoekje aan Brugge afgelopen weekend, maakten we nog even een stop aan het Brugse kerkhof in Assebroek, ofte het "Père Lachaise" van Brugge. Hier ligt mijn overgrootvader langs moeders kant, de genaamde Jean Spirinckx uit Diest, die na een lange 4 jaar oorlog niet meer naar huis terugkeerde en op 12 november 1918, één dag na de officiële wapenstilstand, vermoedelijk de strijd tegen de Spaanse griep opgaf... Een gewaarschuwd mensch is er twee waard!