Something special

Het laatste bastion van compromissen (of was het compromitterend bastion?) is de voorbije dagen aan het wankelen gegaan, nu niet de vendelzwaaiende Vlaamse knaapjes van de N VA, maar zowaar de rode rakkers van de PS bij monde van Laurette Onkelinx lieten weten “wat zijn moet, dat zal zo zijn”, en dat België dan maar moet gesplitst worden als het nodig zou zijn, als er geen respect is voor de Franstalige eisen. (Uit goede bron blijkt dat hare Luchtige Hoogheid Fabiola al enkele dagen door de gangen van het paleis danst, onderwijl neuriënd “Que sera, sera”, en daarbij overdreven lang halt houdt voor elk raam, waarbij ze met een appel in haar hand zwaait naar de wachtende persmeute.)

De Koning verslikte zich ongetwijfeld in zijn Palm Royale, en zocht onmiddellijk zijn toevlucht tot – jaja – Danny Pieters van de N-VA, de nieuwbakken senaatsvoorzitter, en kamervoorzitter André Flahaut van de PS, die ook in het verleden zijn sporen al verdiende als verdediger van Vorst en Vaderland. Beide heren zitten op dit eigenste ogenblik met hun stokje in het vuur te poken, maar de zoektocht naar de hete kastanjes dreigt nog lang te zijn. (Het is overigens nog lang geen kastanjeseizoen, dus dat belooft...)

Omdat ze al hun aandacht nu eenmaal niet altijd aan Kim Geybels kunnen besteden, en de tijd tot een echte federale regering toch wel dient gedood, heeft een N-VA-kamerlid een zoektocht aangevat om toch maar weer een fout plannetje te vinden dat enigszins op een corridor ter annexatie van de Brusselse rand zou kunnen wijzen. De noeste N-VA’er licht daarbij zijn eigen persoonlijke oplossing toe: "Ten gronde kan de problematiek van de grensbijziendheid misschien aangepakt worden door een soort digitaal Mercatorbestand, naar de Vlaamse bedenker van de atlas. Een website die 's lands kaarten bevat met aanduiding van de grondwettelijk vastgelegde grenzen van het Belgisch grondgebied én van de gewesten en taalgebieden. Voor eens en altijd vastgelegd, met koninklijk zegel". De Koning ziet de bui al hangen, en zou eigenlijk niets liever doen dan gewoon naar Cannes vertrekken. En met pensioen als het ook even kan, met minstens een persoonlijke erkenning als Spéciale Belge.