Let's go outside

Een goed gevulde paasweekendweek is net als de paasklokken voorbijgevlogen, met de nodige actie en versterking van de inwendige mens, zoals dat op een christelijke hoogdag betaamt.

Op paaszaterdag werd het culinaire landschap in eigen streek verkend met een bijzonder bezoek aan restaurant De Narren in Weert, niet alleen om een restaurant van een iets beter kaliber aan te doen voor een intiem diner, maar eveneens om niet te ver te rijden, want de Klein-Brabantse landwegels zijn vooralsnog de beste plaats om uit de buurt te blijven van de armen der wet die hun Bob-sleutelhangers proberen te slijten. Het degustatiemenu van De Narren hield ons zo'n 4 uur bezig, wat ook nodig was om de behoorlijke porties weg te werken zonder weg te zakken als een Motiliumkikker in een TV-reclame. De aankondiging van elke schotel gebeurde door de (Nederlandse) vrouw des huizes in een strenge sergeant-achtige stijl, doch die stond in fel contrast met de zachtheid van de afzonderlijke schotels, waaronder vooral de coquilles Saint-Jacques met champagnesabayon zeer het vermelden waard waren. We komen zeker nog eens terug voor de paling in een of andere vorm.

Op paaszondag in familiekring speelden chocoladepaaseieren en asperges een hoofdrol, maar we keken vooral reikhalzend uit naar paasmaandag, waarop een grootsch evenement ons dorp weer in de ban zou houden: de jaarlijkse Vlaamse Plantenbeurs, ingericht door de Landelijke Gilde van Liezele. Met aankooplijstje in de aanslag begaven we ons onder een ietwat timide maar toch wel schroeiende voorjaarszon naar de plaatselijke hoofdstraat, klaar om wat plantjes en kruiden voor de tuin te 'scoren'. De zeer uitgebreide planten-, kruiden- en bloemenmarkt bleek ook een typisch Vlaams kermisgebeuren, dus na wat kortstondig geschuifel langs de stalletjes had de meerderheid van de bezoekers eerder de meeste interesse voor de drank- en voedingstenten die her en der stonden opgesteld, waar een nieuw plaatselijk bier en allerhande worsten en wafels aan de man en de vrouw werden gebracht door de Chiro, de Gilde en de KVLV. En wie zijn wij om ons niet naar de plaatselijke gewoonten te schikken? When in Rome...

Na een korte noodzakelijke werkweek van 3 dagen die mijn patron op weg moesten helpen naar enkele vergaderingen in Washington, vond ik dat ik ook nog wel een extra paasvrijdag had verdiend, die vandaag werd genuttigd. Het noodzakelijk bezoek van de man die een lek in de verwarmingsleiding van ons 10-jarig huis kwam blootleggen (waarvan het vervolg in principe gedekt wordt door onze familiale assurantie, die bij deze al meteen haar nut eens bewijst) mocht geen domper op de feestvreugde zetten, en in afwachting van verdere formaliteiten achtten we het beter om de regenachtige dag buitenshuis door te brengen, en wel bij de stroppendragers: de tijdelijke voorstelling van de boekontwerpkunst van Henri Van de Velde, eerder bekend als architect, was daarbij een incentive om het Design Museum eens aan te doen. Het kan immers niet altijd het Huis van Alijn zijn. De tijdelijke tentoonstelling op zich was de moeite, evenals de vaste items, zoals een origineel van onze eigenste Wassily-stoelen van Breuer en voorwerpen van onder andere Piet Stockmans.

Het bezoek aan Gent zou worden afgerond met een kort bezoek aan de St. Baafskathedraal, de Gentse concurrentie voor de Antwerpse kathedraal, met een schitterend koor (nu helaas afgeschermd voor herstellingswerken) en een knappe Romaanse crypte.

Hoewel het de bedoeling was om enkel wat na te kaarten bij pot en pint in het overliggende Kapittelhuis, werden we onvermijdelijk verleid door de geurende schotels die rondom ons werden rondgedeeld, en konden we niet anders dan zelf ook de spreekwoordelijke proef op de som te nemen, al ware het maar om mijn blog met enkele culinaire lijnen meer te kunnen aandikken. Geen hoogdravende keuken, maar verzorgde brasserieschotels als steaks en brochettes met frietjes aan redelijke prijzen, of een zoete namiddagpauze, maar alles in een heel gezellig en nog vrij onontdekt kader (of kwam dat gewoon door het regenachtige weer?) - behalve dan door dat andere koor van zingende Duitsers die achteraan voor de animatie zorgden.

En zodoende zat er weer heel wat beweging in de voorbije week. Net als in het bezoek op ons terras trouwens...