The game of love

Omdat het al lang geleden was dat we nog eens een toneelvoorstelling zagen, stond vanavond "Tsjechov in love" op het programma, uitgevoerd door het toneelgezelschap "Het Ongerijmde" in het plaatselijke cultureel centrum De Kollebloem. Tsjechov, die vooral bekend is voor toneelstukken als "Oom Vanja", "De drie zusters" en De Meeuw, is echter ook de Russische meester van het kortverhaal, en beschrijft in die verhalen het typische leven in het 19de eeuwse Rusland, vanuit zijn ervaring als arts, met de nadruk op liefde (en relaties), verhalen die bij studenten Russisch erg populair zijn omwille van hun eenvoud en de vlotte lectuur.

Het Ongerijmde speelt een bewerking van 4 verhalen in een moderne omkadering. Gezien de typische aard van dit soort verhalen, die de Russische maatschappij in haar 19de eeuwse tijdsbeeld schetsen, is het niet eenvoudig om er een hedendaagse bewerking van te maken. Wat begint als iets dat op experimenteel theater lijkt en aanvoelt als een jasje dat niet goed zit, begint gaandeweg meer vorm te krijgen en als een gemakkelijke losse trui te zitten. De verhalen geraken zo door elkaar verweven, dat ze bijna in elkaar opgaan, om uiteindelijk grappige en bijna hilarische, vaudeville-achtige situaties op te leveren.

Door de acteertalenten van dit collectief lijkt het zelfs alsof er meer dan 4 acteurs aan het werk zijn, aangezien alle personages zo karakteristiek worden neergezet, en toch in een vrij minimalistisch decor. De acteurs die al bekend waren van TV of het grote scherm, Kadèr Gürbüz, Jenne Decleir en Danny Timmermans (hierbij aangevuld door Machteld Timmermans), werden op sommige websites al neergesabeld wegens te weinig "artistiek" theatertalent, maar het is net Danny Timmermans (bekend geworden in "Buiten de Zone") die zelf de bewerking deed, die de afzonderlijke types heel duidelijk neerzet, wat toch wel op een groot inlevingstalent wijst. Jenne Decleir is meer en meer het evenbeeld van zijn illustere vader, en zou eigenlijk meer op zoek moeten naar grote karakterrollen, want hij heeft zeker evenveel in zijn mars als zijn papa. En Kadèr Gürbüz tenslotte, om alle commentaar meteen de kop in te drukken, bewijst met deze voorstelling dat ze alle genres aankan.

Het was in ieder geval een leuke herontdekking van Tsjechov en van het theater, en het smaakt zeker naar meer. Dat kan niet moeilijk zijn, met maar liefst 4 culturele centra met een goedgevuld programma op minder dan 5km in de omtrek...