Ladies' Night

Enkele moeders van mijn spelers vonden dat er onder de dames alleen eens een 'extra-curriculaire' activiteit moest worden gepland zonder de heren erbij, en er kwam er eentje opdraven met de theatervoorstelling Ladies' Night, met enkele BV's die blijkbaar wereldberoemd zijn in het soapcircuit. De affiche die 'Helemaal naakt!' aanprees zag er veelbelovend uit, en omdat de markt van het bloot mannenvlees in het straatbeeld en op TV toch aan een serieuze schaarste onderhevig is - je moet tegenwoordig al op internetblogs terecht om aan je gerief te komen - zag dit aanbod er toch wel zeer aanlokkelijk uit.

De eerste domper op de feestvreugde kwam er wel toen bleek dat we in de Antwerpse Stadsschouwburg zowaar op balkon 2 zaten - ondanks de hoge prijs van de kaarten, die dan wel weer te verantwoorden was door het vooruitzicht op het beloofde bloot - waardoor we helemaal niet midden in de actie kwamen te zitten om een eventuele kunstige klokkenspelchoreografie goed te kunnen beoordelen. Het geheel bleek ook een beetje traag op gang te komen; het eerste half uur geen rollende lachsalvo's wegens niet echt heel grappige conversaties. Het ging tenslotte ook over een groep werkloze mannen, want het verhaal was gebaseerd op dat van The Full Monty, een film die ik zelf jammer genoeg destijds heb gemist in de cinema, maar die zelf ook heel goed bleek te zijn. We werden als opener wel getrakteerd op de blote billen van Gert Lahousse, maar daar bleef het dan ook even bij. Hier en daar werd er al wat gekakeld en een ei gelegd, maar vermoedelijk omdat de dame in kwestie zich in gedachten al zat te verkneukelen aan wat mogelijk komen zou.

In de loop van de volgende scènes werd het humorgehalte toch gevoelig opgevoerd, mede dankzij Carry Goossens en vooral Gert Lahousse, die hun typetjes op fantastische wijze neerpootten en daarmee hun acteertalent nog eens dik in de verf zetten. En vanaf dan gingen de porties humor en bloot samen in crescendo, zonder te vervallen in platte onderbroekenlol of de gebruikelijke situatie- en misverstandenhumor. Het feit dat dit van origine Britse en geen Vlaamse humor was, zal daar wel niet vreemd aan geweest zijn. De meeste dames zaten al op het puntje van hun stoel en er werd gewillig meegeklapt op de opzwepende discomuziek, in afwachting van het moment suprême, het ogenblik waarop de heren the full monty zouden tonen, want de hele voorstelling draaide rond de opbouw naar dat moment.

En dan, toen de rode slipjes uitgingen...was het podium al half verduisterd en ging na een fractie van een seconde het licht uit tot volledige duisternis! Geen tijd om het vlees in de kuip te bestuderen, of te aanschouwen wat de heren in dezen naar voren konden schuiven, geen tijd voor volle ornaten of de fleur 's herens leven. Volksverlakkerij ende misleiding! Maar over het algemeen beschouwd was dit een hele moedige daad van de acteurs, en een aangenaam ontspannende en grappige portie theater, als perfecte afsluiter van een toch wel bewogen, stormachtig en bij momenten minder grappig 2008.

Een fijn eindejaar, en ik bedien u graag weer in 2009. Schollekes!