Tuesday 21 August 2007


Afgelopen vrijdagavond waren we met enkele collega's uitgenodigd bij een ex-collega die een appartement in Nieuwpoort heeft gekocht, voor een echte ladies' night. Kortom, een avondje eten, drinken en kletsen, gevolgd door een sleep-in en een strandwandeling na de brunch.


De avond is vrij rustig verlopen en geƫindigd (om 2 uur 's nachts), na een etentje in een plaatselijke brasserie, waarbij iedereen de lang verhoopte mosselen waarop we met z'n allen al een week verlekkerd zaten, aan onze neus zagen voorbij gaan, omdat bij stom toeval het gereserveerde restaurant zowat het enige op de hele zeedijk was waar geen mosselen op de kaart stonden. Maar goed, de uitgebreide brunch die Britt ons voorzette maakte dan weer veel goed, evenals de mooie strandwandeling.


Voor mij was het bezoek aan Nieuwpoort het eerste in zo'n 26 jaar, na het eerste historische sportkamp van mijn basketbalclub, die toen nog BBC Duvel heette. Historisch in die zin dat het enerzijds voor mij als 10-jarige destijds de eerste meerdaagse vakantie zonder mama en papa was, en anderzijds omdat de oudere jeugd (waaronder mijn 18-jarige zus) bij dit eerste sportkamp van de club nog volledig carte blanche scheen te hebben, wat tot velerlei nachtelijke avonturen leidde (vandaar dat het algauw "historisch" werd, door de verhalen die er daarna uit volgden, en de restricties die er logischerwijze op volgden bij volgende sportkampen). Voor dat sportkamp verbleven we destijds in het mooie gebouw van wat toen "Kindervreugde" heette, een traditioneel kustgebouw in Anglo-Normanische stijl, zoals men die nu enkel nog terugvindt in steden als Le Touquet, Dinard of, dichter bij huis, De Haan.


Bij mijn terugkeer 26 jaar later, bleek tot mijn grote plezier dat het gebouw, dat gelukkig was geklasseerd als cultuurpatrimonium, nog niet ten prooi was gevallen aan de sloop- en bouwlust die aan de kust heerst, waarbij originele en esthetisch verantwoorde gebouwen plaats moeten maken voor monotone mastodonten, met als doel er zoveel mogelijk bezoekers in te proppen op dezelfde oppervlakte, en er dus ook zoveel mogelijk geld aan te verdienen. Iets wat trouwens, wanneer je met de boot van Engeland naar Calais vaart, het lelijke beeld doet ontstaan van de "muur" van gebouwen die start waar de Franse grens eindigt, en doorloopt tot de Nederlandse grens.


Wel integendeel, het gebouw (waarbij jammer genoeg toch een nieuwe vleugel werd neergepoot) schijnt een tweede jeugd te beleven onder de naam De Barkentijn, en doet nog steeds dienst als onthaalcentrum voor allerhande groepen. Als iemand ooit een verblijf zoekt voor een sportkamp of andere een groepsvakantie aan zee, dan is dit gebouw zeker een aanrader, al was het maar om het mooie en historische kader waarin je verblijft.


Nieuwpoort verraste overigens ook zeer aangenaam, omdat het niet de grote volkstoeloop kent zoals de gebruikelijke trekpleisters Knokke, Oostende, Blankenberge enz., maar integendeel nog zeer rustig is, en dat voor een zaterdag in de maand augustus, in een week met een feestdag. De stad kent een groot aantal mooie winkels en boetieks, en als je op de brede dijk loopt zie je nog echt een strook duingrond, die elders vaak al lang is verdwenen. Bovendien wordt de stad geflankeerd door een zeer mooie jachthaven met vaargeul, en op de dijk prijkt een aardig kunstwerkje van Jan Fabre, waardoor ze van alles een beetje heeft.


Ik denk dat ik zeker nog wel eens een keertje terugkeer naar Nieuwpoort, vooral ook omdat er nog heel wat te zien is. Maar de volgende keer eet ik dan wel mosselen...

No comments: