Like a hobo

Sinterklaas is dit jaar nog onopgemerkter voorbijgegaan dan andere jaren, omdat de kerst tegenwoordig al in de winkels binnensluipt nadat Allerheiligen goed en wel voorbij is. Was het niet voor de geimporteerde Halloween, dan gingen we op 1 september al terug naar school voorzien van kerstversiering. De Goedheilig man is kennelijk geen gewenste consument, want hij bedient alleen een niche van de maatschappij, terwijl kerstconsumptie in alle leeftijdscategorieen plaatsvindt.

De aanloop naar Kerstmis is het uitgekiende moment om in te spelen op de emotie van de mensen, die dan merkelijk wat losser komt te zitten. Onlangs werd in de media zelfs beweerd dat het drinken en vasthouden van warme dranken ook binnenin voor een ‘warm’ gevoel zorgt, met een invloed op het gedrag van mensen. Niet alleen goede doelen spelen daar gretig op in – het aantal enveloppes van Artsen Zonder Grenzen, Handicap International en dies meer neemt toe naarmate de afstand tot de kerstperiode afneemt – maar ook in de stations wordt er een pak meer goodwill verwacht om te doneren aan de rondschuifelende daklozen, al dan niet voorzien van verblijfspapieren.

Nu de winter zijn definitieve intrede heeft gedaan is het door de vestimentaire aanpassingen van sommige mensen wel wat moeilijker om het kaf van het koren te scheiden. Voor je het weet heb je een aalmoes gestopt in de hand van de nietsvermoedende man aan de ingang van het Centraal Station, die nog even een sigaretje staat te roken voor hij weer naar huis pendelt. Of van het gebogen dametje dat met haar tassen en haar sjofele jas op een perron van het metrostation tegen een muurtje staat, te wachten op een trein die haar met de net gescoorde inkopen voor de kerstfeesten twee haltes verder brengt, omdat ze al zoveel geld opdeed dat een taxi er echt niet meer afkon. Je blijft ook wel wat beteuterd achter, als je net met een ronkend zelfgenoegzaam gevoel een euro in de hand van een mankende bedelaar hebt gestopt, die het daarop als een gazelle op een lopen zet, of een smartphone bovenhaalt die zowat de helft van jouw nettoloon vertegenwoordigt. Kortom, het is niet makkelijk om je goedheid gezond te doseren met de kerstdagen in zicht.

Dan maar zoals de dame die vanmorgen de centrale gang van het gelijknamige station passeerde: ze zwalpte van de ene dakloze naar de andere, en overal hield ze halt; bij de ene om een pakje speculoos in zijn hand te stoppen, de andere een pakje Nic Nacs, of nog andere koekjes; de dakloze met de konijntjes kreeg zelfs een handvol wortelen voor zijn gezelschap. De begenadigde ontvangers keken haar stomverbaasd na, één gooide de speculoos achteloos in de zak met zijn bezittingen. Maar de gulle gever was voor de rest van de dag van haar kerstschuldgevoel verlost, zonder zich bekocht te voelen.