Gedurende verschillende decennia de architect van jeugd en kindertijd die er zijn eigen soundtrack bijschreef, en die zijn jeugd leerde zingen, gitaar spelen, melk drinken, tanden poetsen, plezier maken... Kortom: iemand die ervoor zorgde dat een kind nog kind mocht zijn en niet werd vooruitgestuwd naar een anticipatieve mid-jeugdcrisis. Het overlijden van een 89-jarige man is natuurlijk niet meer dan een fait-divers temidden van alle mediastormen, maar Vlaanderen, en niet alleen de televisie, is bij deze toch maar weer een ikoon kwijt, en wat voor één. Wie hem niet vergeten is, kan alvast het online rouwregister tekenen.
Nonkel Bob, er zal in ons hart altijd een kampvuur blijven branden voor u...

1 comment:
Dat kampvuur heeft hij zeker verdiend: de strafste nonkel van Vlaanderen!
Post a Comment