Shop till you drop

Met de zware aardbeving in het arme Haïti heeft de wereld er meteen weer een beproeving bij om te kijken hoe het nog gesteld is met de kersteuforie der volkeren, waarbij er in de donkere maand december al eens een duit meer in het zakje van de toevallige bedelaar werd gedaan. Ondertussen zijn de dertiende maanden en bonussen gestort, en heeft een groot deel van de bedienden een behoorlijke cent te spenderen, maar zonder twijfel werd die bij velen ook alweer besteed aan datgene waarop ze de voorbij 12 maanden al verlekkerd zaten. Nochtans zijn er redenen genoeg om de Haïtiaanse medemens te sponsoren: het is niet alleen een grotere ramp dan de tsunami van enkele jaren geleden, maar als men de prognoses moet geloven, is je eigen lekkere uitgave bovendien nog geen garantie op een verbetering van de economie, en dus kan je maar beter wat gemoedsrust voor jezelf met het medeleven voor hen afkopen. Ik deed al een stevige duit in het spreekwoordelijke Haïtiaanse zakje, en hoop van u hetzelfde.

Toch bleef er nog genoeg over tot het aanzwengelen der economie, dus werd zaterdag het koopcentrum te Sint-Niklaas met een bezoek vereerd – thans gekend als Waasland Shopping Center. Het genoemde koopcentrum, waar, vóór de grote renovatie in 2003, nog enkel de figuurlijke 5 man en 1 paardenkop rondliepen, wordt de laatste paar jaren overspoeld door massa’s volk, op eender welke dag van de week. Kuieren & kijken lijkt tegenwoordig nl. het uitverkoren tijdverdrijf van heel wat mensen die niets beters te doen hebben met hun tijd, en die blijkbaar geen enkele andere hobby hebben. Dat je daarbij droog en warm loopt zonder jas, en genoeg te eten en te drinken vindt, is natuurlijk goed meegenomen. Het is dan ook aangewezen om er aan te komen in de late voormiddag, want als je in de vroege namiddag komt, kan het wel eens gebeuren dat je de parking op en weer af kan rijden, ondanks voldoende plaats op het dak. Wij gaan er doorgaans naartoe voor doelgerichte en voorafbesliste aankopen – bij voorkeur in de solden, want beter voor onze persoonlijke economie, en dus noodzakelijkerwijze deze maand.

Des morgens viel het anders nog wel mee; blijkbaar had het weer er ook meerdere mensen toe aangezet om eerst wat uit te slapen, om goed uitgeslapen aan het shoppen te slaan. Maar kort na de middag, toen wij al een hapje hadden veroverd in één van de culinaire voorzieningen, begon de stroom bezoekers gestaag aan te zwellen: de mannen met hondjes en/of (klein)kinderen die – gehoorzamend aan moeder de vrouw of dochterlief – zich bij voorkeur afzijdig hielden op de banken van de middenstrook, terwijl de dames in kwestie hevig gesticulerend de koopwaar bespraken, alsof ze zich op het Djemaa el Fna bevonden; de bejaarde koppels die schuifelend de hevige koopwoede aanschouwden waartussen ze zich zelf liever niet begaven; de tieners die, doorgaans een gsm aan het oor of de duim geplakt, van de ene prullariashop naar de andere slalomden, onderwijl gretig verslag uitbrengend aan de persoon aan de andere kant van de gsm... Terwijl de massa wandelende zakjes zienderogen toenam, en de rij aan de Australian Ice Cream steeds langer werd, besloten wij dat het welletjes was geweest, en keerden we na de broodnodige inkopen bij de plaatselijke Delhaize – die zich op geen slechtere plaats kon bevinden – onze kar richting N16. Voor onze parkeerplaats stonden in de druilerige regen al ettelijke andere gegadigden aan te schuiven, en we werden dus gauw vervangen door een nieuwe groep kooplustigen. Het kan niet anders dan dat de dertiende maand die dag toch wel in veelvoud werd besteed, ter meerdere eer en glorie van de Belgische economie.