Plaats genoeg in het verblijf dat zich, tussen de boerderijen, op twee kilometer van een hoofdweg ergens in het midden van nergens bevindt, maar voor ons de perfecte plaats om ook mentaal te ontspannen.
Terwijl Brittania rules aan de kust, die maar een half uurtje verwijderd is, heeft het dichtstbijzijnde stadje Sao Marcos da Serra niet eens een supermarkt, of iets wat daar moet voor doorgaan. Uiteraard zijn de verplichte nummers van de regio al gepasseerd, maar uiteindelijk bevallen dorpjes als Alte, Loule, Silves en Sao Bartolomeu de Messines ons beter dan de reeksen bars op de kuststroken van Albufeira, Portimao en andere Brits-Duitse expatkolonies, waar grote voetbalschermen de lallende en brallende onderdanen van QE2 in gepast tenue aantrekken als een lamp de motten, en is het zelfs aangenamer toeven op het terras van een eethuisje naast de weg tussen Monchique en Caldas de Monchique dat je zo lijkt terug te catapulteren in een vakantie van de jaren '70.
Terwijl de autoradio doet uitschijnen dat je op weg bent tussen Liverpool en Manchester leven de Portugese plattelanders verder aan het ritme zoals ze dat onder de verschroeiende zon gewend zijn, waarbij ze af en toe op de pechstrook schuiven om een opdringerige SUV ook hier ver boven de toegelaten snelheid voorbij te laten scheuren, om die kostbare extra minuut te gaan besteden op het strand, in een of ander Aqualand, shoppingcenter, of voor het voetbalscherm in de bar met een typische Britse pint. Zij zullen het wellicht nooit leren.
Wij passen ons met veel plezier aan dit tempo aan, alvorens ons binnen enkele dagen weer bij de andere ratten in de race te voegen. Als we ondertussen tenminste niet ten prooi zijn gevallen aan de drie eerstgenoemde dames.
No comments:
Post a Comment