Het gaat steeds sneller, en aan wat een rotvaart! Als je daarbij met je klikken en je klakken in de coulissen van autostrades terechtkomt, wordt er straks zelfs niet meer gewacht tot alle stukjes onderbeen, voorarm en andere –huid van je verhakkelde carrosserie zijn geschraapt en terug aan elkaar gepuzzeld om pii-poo-gewijs door enkele toegesnelde medics naar het herstelatelier te brengen. No sirree! Als het van Touring afhangt, moet je zo snel mogelijk het veld ruimen zodat de mensen naar hun werk kunnen, en hun tijd niet moeten verdoen aan de gevolgen van jouw onachtzaamheid, die wééral bijdraagt tot hun miserie op de weg. T.t.z., hun tijd, dat is dan volgens berekeningen van Touring de volle 6% van die tijd; u kan zelf berekenen wat dat voorstelt op een autorit van pakweg een uur. Dat uur is de tijd die bibi erover doet om per wagen van thuis tot op mijn bestemming in het centrum van Brussel te rijden, tegenover een uur en een kwart per trein, en dat dan zonder ernstige vertragingen. Maar uiteraard heeft Touring niet hetzelfde cliënteel als het nationaal rollend spoormaterieel. (Hoewel dat dan in mijn geval zelfs nog wel zo is, al verwacht ik niet dat voor de prijs van mijn reisbijstandsverzekering de families nu moeten gaan afscheid nemen van hun verongelukte zoon bij een autowrak op één of ander depannageterrein, zodat ik sneller op mijn werk kan geraken.)
Bovendien wordt compleet voorbij gegaan aan het feit dat het merendeel van de wachtenden die 6% sowieso toch vol maakt met respectievelijk de krant lezen, telefoneren – gewoonlijk niet handsfree – met de vrouw des huizes of de secretaresse, het aanbrengen van mascara, een elektrische scheerbeurt, of simpelweg – en het meest van al – uit z’n neus eten. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de file die zich als een slak aan het ongeval voorbij trekt, maar wat graag op de rem gaat staan, zelfs als ze er al voorbij zijn, om toch maar goed te kunnen zien wat er gebeurd is, en vervolgens wat later op het werk alle juicy details tegen de collega’s te gaan vertellen in de nabijheid van het koffieapparaat, waarbij zonder twijfel meer dan 6% van hun werktijd weer vervliedt.
Het lijkt mij erop dat Touring, nu het Kadhafi-regime in Libië voorbij is, er op het vlak van de Belgische regeringsvorming nog niet veel gebeurt, het wachten is op de eerste schooldag voor weer maar eens dezelfde berichtgeving, en we dus als het ware even een nieuws-luwe periode beleven, een uitgelezen moment heeft gekozen om dit controversiële bericht de wereld in te sturen, en zo de aandacht van heel België maar weer eens heeft gekregen, en met meer succes dan de voorbije maanden. Wie daaraan twijfelt, gooit best “Touring” maar eens in de zoekmachine om te kijken naar de frequentie van hun media-interventies van de voorbije maanden. De communicatiemanager van Touring weet heel goed wat hij doet; negatieve aandacht is ook aandacht, en zelfs meer en beter. De leerkrachten die morgen aan de slag gaan, zijn gewaarschuwd.
No comments:
Post a Comment