Mijn blogentries van de laatste tijd zijn, naar analogie met het heersende weer, maar een “koud kieken”, en wel om velerlei professionele, medische en uiteraard ook vrijetijdsredenen, waarover ik niet verder in detail ga treden omdat het mij weer te ver zou afleiden en niets recents en relevants zou kunnen bijbrengen. Laat ik het dus maar houden op “les excuses sont faits pour s’en servir”, en nog maar eens hopen dat ik de volgende weken tijd meer kan uittrekken om van eventuele wetens(on)waardigheden kond te doen.
Overigens is er in de media niet echt veel nieuws te melden. De verkiezingskoorts is omgekeerd evenredig met de buitentemperatuur, die onze verwarming op volle toeren doet draaien, net als de vele pedofilieklachten ook de kerk, waar veel geestelijken in het verleden blijkbaar niet voor één gat te vangen waren. Het Britse Petroleum vervuilt nog met een even grote rotvaart onze wereldzeeën en ook voor dat gat schijnt men niets te vangen. De politici scheren hoge toppen met steeds goedkoper klinkende verkiezingsbeloftes: bij SP.A schijnt men de plooien te hebben gladgestreken, of althans de buitenste vouwtjes, en staat Frank VDB weer glimlachend naast Caroline G, terwijl de rood uitgeslagen ex-Vlaamsnationalist Bert Anciaux net rozen heeft gebaard en een mooie uitbolplaats krijgt op de senaatslijst; OpenVLD overbrugt zomaar even gauw het hele kleurenspectrum door van koningsblauw plots Vlaamsgeel te kleuren; bij CD&V doet men als vanouds weer aan kazakkenkeerderij, door via een Letermezwaai van 180 graden nu plots weer te melden dat ze niet willen dat de pensioenleeftijd omhoog gaat, in tegenstelling tot eerdere berichten van Moeder Overste Thyssen; NV-A doet met een paar stoelendansen en het wit konijn uit de hoge hoed even goed als de capriolen van de traditionele partijen; bij Vlaams Belang wordt verder naar elkaar gegooid met echte Vlaamse klei eerst, terwijl Groen er zoals voorheen ook weer bijstaat en ernaar kijkt, en teneinde raad dan nog maar eens een actrice op één van de lijsten zet, kwestie van toch ook eens in het nieuws te komen. Eén ding is wel zeker: het maakt de keuze op 13 juni er niet gemakkelijker op. Als er tenminste een stemhokje zal staan.
Wij deden zondag in ieder geval wat men in dit Magritte-land het beste doet: we zijn nog eens gaan eten, en hebben onze moeders vergast op een moederkesdag in De Notelaer in Bornem. Aangezien de brasserie meer volk trekt dan het originele restaurant en dat laatste dus enigszins werd beperkt in grootte, is het niet eenvoudig om er een reservatie te bemachtigen, maar een tafel van 4 brengt meer op dan één 2, en bij deze derde poging lukte het dus wel. Het werd natuurlijk een menu met ‘witte grondwroeters’, want daar wonen we middenin, en was, tot het kermisdessert (mét mini-smoutebollen en suikerspin toe) absoluut om duimen en vingers bij af te likken.
Aangezien vandaag een gewone werkdag was en er dus geen lange weekends te boeken waren, trokken we gisteren maar even richting Bergen-op-Zoom. Helaas, ook in dit katholieke deel van Nederland bleek alles potdicht, en dus stelden we ons maar tevreden met een bezoekje aan het lekker verwarmde Markiezenhof en een pintje op een al even lekker verwarmd terras, met het voornemen om nog een keertje terug te komen. In de lente. Of de zomer. Enfin, als de zon alles verwarmt.
No comments:
Post a Comment