Monday 3 March 2008

Our house, in the middle of our street

Na een lange periode van stilte is het weer eens tijd om het bloggen terug op te nemen met hopelijk een grotere frequentie. De afgelopen weken waren er van grootse veranderingen, die elkaar in zo’n sneltempo opvolgden dat het er niet van kwam om er een verslag van weer te geven.

Het begon bij het afronden van mijn oude job, om iets totaal nieuws en anders te beginnen in een sector die mij tot dusver totaal onbekend was, waarvan ik het bestaan zelfs nooit had kunnen vermoeden. Sinds 1 februari ben ik “administrative & commercial assistant” bij Goodman. Dit bedrijf van Australische origine legt zich erop toe zgn. “warehouses” of hangars te kopen, te bouwen en te verhuren, voornamelijk op vraag van bestaande klanten, zijnde grote logistieke bedrijven. Daarnaast doen ze nu ook aan “land banking”, dat is het opkopen van grote lappen grond, die dan later worden aangewend voor de bouw van hangars of hele logistieke centra, en is er ook een aparte afdeling “business parks”, die al het voorgaande doet voor kantoorgebouwen, maar deze laatste is tot dusver voornamelijk in het Verenigd Koninkrijk actief. Mijn taak bestaat in de ondersteuning van drie mensen in twee diensten die heel recent in het leven zijn geroepen: acquisitions en key account management. De eerste legt zich enkel toe op het zuivere verwerven van alle voornoemd onroerend goed en grond, gaande van de voorafgaande gesprekken en bezoeken tot het uiteindelijke ondertekenen van het verkoopscontract. De andere onderhoudt de contacten met de voornaamste klanten en brokers, met als doel naar raamcontracten en een duidelijke omkadering toe te werken, zodat gelijkvormigheid ontstaat in heel Europa. De brokers moeten daarbij helpen om vastgoed en/of klanten aan te brengen. De afgelopen weken waren er van aftasten en ontdekken, en dat gaat voorlopig nog altijd verder. Ik kan al wel stellen dat de snelheid en de drukte een pak lager liggen dan in mijn vorige functie, met tot dusver één piekdag die in de buurt daarvan kwam. Het ziet er dus naar uit dat het leven iets minder hectisch gaat zijn. Bovendien moet ik nu ook effectief vertrouwd geraken met de materie waarin het bedrijf handelt, dus komen er ook “site visits” aan te pas, om ter plaatse “het product” te gaan bekijken. Dat zorgt dan weer voor een welgekomen afwisseling in het werk.

Verder is de huizenjacht onverdroten verder gegaan, mede dankzij Immoweb. We hebben vrij dicht bij de aankoop van een huis in Willebroek gestaan, dat vlak naast het kanaal was gelegen, maar dat toch twijfels deed rijzen omwille van de minder aantrekkelijke ligging (nabij industriegebied), en de boodschap dat er op een strook naast het kanaal villa-appartementen zouden komen, waardoor je inkijk in de tuin zou hebben van al die bewoners, en geen uitkijk meer op het Zeekanaal (wat juist de grootste aantrekkingskracht van het huis vormde). Twee weken later zagen we echter bij een “casual” bezoek aan Liezele (Puurs) een huis dat voor de eerste keer eigenlijk bij ons beiden insloeg als een bom, vooral omwille van de zgn. “leefkeuken”, een grote keuken in landelijke stijl, de leuke tuin en de rustige, groene ligging van het huis (niet ver van het Fort van Liezele). Toen hadden we ook een beetje geluk: de eigenaar verlaagde na ons bezoek onmiddellijk zijn prijs met een groot stuk, wij deden een bod op het huis, en dat werd direct aanvaard. Een week later werd de verkoopsovereenkomst al ondertekend, en nu worden we dus eigenaars van een huis dat aan al onze verwachtingen voldoet, dat ruimschoots binnen ons budget past, en dat bovendien enkel het gebruikelijke schilder- en/of behangwerk vereist om het naar eigen smaak te kunnen inrichten. Uiteraard moet mijn huisje dus verkocht worden, dus dat heb ik eind vorige week ook weer op Immoweb geplaatst. Het is in zeer goede staat in vergelijking met zijn prijsgenoten, dus hopelijk valt het gauw in de smaak bij jonge mensen die niet zo kapitaalkrachtig zijn om aan de Belgische bouwwoede mee te doen. Batibouw zal het dit en heel wat komende jaren zonder onze aanwezigheid moeten stellen.

1 comment:

Vero said...

Nog eens proficiat hé, groetjes en tot binnenkort nog eens.