On dirait le sud

Het politieke gebakkelei dat men onder de noemer "regeringsvorming" klasseert en dat nu al meer dan 150 dagen aanhoudt, heeft gisteren weer ongekende proporties aangenomen. Ik vermoed dat de doorsnee burger in heel het land (of wat daar nu nog moet voor doorgaan) met ingehouden adem het gevecht gadeslaat tussen de haan en de leeuw, en bang afwacht wanneer het land nu uiteenbarst, en wat de gevolgen daarvoor zullen zijn, mocht het zo ver komen. Het erge (en absurde) van de hele toestand is net dat het de politieke kaste is, die zich bezighoudt met kinderachtigheden en getouwtrek, terwijl de man in de straat er elke dag opnieuw moet voor zorgen dat de economie - zij het die aan de noord- of de zuidzijde - verder draait, en er elke dag weer (steeds duurder) brood op de plank ligt.
Voor het buitenland moet dit onwaarschijnlijk lijken, en gezien de moeilijke Belgische geschiedenis, ook totaal onbegrijpelijk. Om nog maar te zwijgen van ons imago. De Koning, die uiteraard de grootste vrees zal hebben voor het voortbestaan van zijn job, net nu de economie in het hele land zo goed draait dat de werkloosheid zijn laagste peil heeft bereikt, wil alvast dat Leterme verder werkt, en wil ook de plooien tussen noord en zuid gladstrijken. Wordt ongetwijfeld nog een paar dagen vervolgd.

Overigens is het aan de zuidzijde nog altijd leuk toeven. Op de dag van Allerheiligen stond er een bezoekje aan Alle-sur-Semois op het progamma, voor een bezoek aan onze vrienden die in een heel leuk chalet aan de oever van de Semois verbleven, met een wandeling naar Frahan, en uiteraard dat alles rijkelijk overgoten met spijs en drank... Het zuiden is altijd goed, zonder daarom ver te moeten gaan.