O kom er eens kijken…

Sinterklaas had zijn geschenken nog niet uitgepakt, of hij voelde de hete adem van de kerstman alweer in zijn nek, daarin zwaar onder druk gezet door de Germanen en Scandinaven op kantoor, die zich al verlustigden in sneeuwlandschappen en allerhande pre-kerstgebak dat in de iets koudere landen in de aanloop van het katholiek-heidense feest al wordt bereid. Gelukkig waren er nog enkele Belgen op kantoor die de eer van de Spaanse Turk verdedigden, en niet van kerstaangelegenheden wilden horen, alvorens iedereen was voorzien van speculoos en appeltjes van oranje.
Ondertussen was ook de zwarte piet bij de Belgische politici volledig uitgeschoven, en werd er in no time een regeringsformatie afgehaspeld, nadat er de zekerheid was dat het wereldrecord regeringsvormen definitief binnen was. Dat, zowaar, al bedreigd wordt door Bosnië, waar het ook niet zo gezellig gaat. Als ze er niet uitkomen, halen zij daar op 26 maart het wereldrecord binnen. We mogen hopen dat het ­record toch maar bij ons blijft, want we weten allemaal waar het kan eindigen als ze er daar niet uitkomen... Dan loopt het bij ons de afgelopen 180 jaar al bij al nog tamelijk vlotjes.
Onze nieuwe premier di Rupo is momenteel de kop van jut bij zowel de linker- als de rechterzijde van het politieke spectrum en dat is – toegegeven – toch wel vrij eigenaardig vanuit zuiver ideologisch standpunt gezien. De realiteit is dat een regering die besparingen en lasten moet opleggen omdat niet alleen het land, maar heel Europa in een diepe crisis zit ten gevolge van de uitlopers van de bankencrisis met haar ongeoorloofd gesmos van centen, altijd de roede zal krijgen. En ook wat dat betreft loopt het bij ons – de Grieken indachtig bij wie zonder boe of ba zomaar plots twee maand loon wordt geschrapt op een onaangekondigd ogenblik, en die gedoemd zijn om 2000 jaar terug te keren in de tijd om in hun behoeften te voorzien – al bij al nog tamelijk vlotjes, als de train-de-vie van heel wat mensen onder de loep wordt genomen, al dan niet met eigen geld bekostigd.
Dat kon bibi nog voor het vertrek van Sinterklaas zelf vaststellen in O Restaurant in Brussel, plaats van een zowat tweemaandelijkse afspraak met vriendinnen. De zaak zat eivol, en dat op een doordeweekse, voorkerstelijke dinsdagavond. Het voordelige “Yeux Fermés”-menu zal daar zeker voor iets tussengezeten hebben, waarin wij ons met de ogen dicht lieten leiden door de chef. We zagen dat het goed was, en hadden op geen enkel moment het gevoel dat we in de zak waren gezet. (Ondanks de ééntalige website, verliep de bediening overigens ook in vlekkeloos Nederlands, nadat de gastvrouw had opgevangen dat we de enige Nederlandstaligen in de zaak waren, en wij toch af en toe onze bestellingen in het Frans doorvoerden.) Maar een diepe crisis? Daar hebben we in ieder geval niets van gemerkt; voor sommige mensen blijft Sinterklaas blijkbaar altijd rijden...