Everybody's talkin' at me

Keren we weer eens terug naar de werkplek. Voor eventjes maar, want zo meteen ben ik met vakantie. Het ging er de laatste weken weer in een rotvaart. Met een baas die in dikke anderhalve maand achtereenvolgens in Washington, San Francisco, Boston, Bonn, Parijs, Genève, Zurich, Seoul en weer in Washington zat, met tussenin hier en daar één dagje Brussel, waarbij bibi niet alleen voor de reisarrangementen en desbetreffende subsidies mocht instaan, maar bovendien nog eens de organisatie van alle contacten ter plaatse mocht regelen, ondertussen ook zorgen dat op het thuisfront alles gesmeerd liep, én de nodige voorbereidselen treffen voor onze grootse jaarvergadering in het Egmontpaleis midden juni, waarop we vorig jaar o.a. President Van Rompuy als spreker mochten ontvangen.

Dat zulks ten koste gaat van enig blogwerk, mocht u al merken. Dat zulks ook ten koste gaat van het goed humeur, mochten de vaste Facebookklanten wellicht eveneens vaststellen. Het is namelijk niet gemakkelijk om de patroon met een gigantische en ononderbroken aanhoudende jetlag tevreden te houden, daarnaast er ook nog eens een sociaal leven op na te houden, of zelfs maar, eenvoudigweg, wakker te blijven tot een aanvaardbaar uur vanaf het moment dat het avondmaal (rijkelijk laat) achter de kiezen zit en het achterwerk de zetel raakt. De jetlag des patroons zorgde er namelijk bovendien ook nog eens voor dat het minste dat in één van de werelddelen buiten mijn controle om in de plaatselijke noedelsoep draaide, bij het genoemde heerschap een verschrikkelijke toorn deed ontbranden die onmiddellijk diende te worden gekoeld op ondergetekende, ook al had die er dan totaal geen uitstaans mee, en daarbij de meest onappetijtelijke bewoordingen niet werden geschuwd. De redelijkheid én de beleefdheid was ver te zoeken, daar in het Verre Oosten.

 “Trop is te veel en te veel is trop”, zei een groot worstendraaier al, en dat geldt voor zowel de reisexploten en het gebrek aan slaap van mijn patroon, als voor mijn eindeloos incasseringsvermogen. Tijd dus om mijn schup af te kuisen. Straks misschien voor langer, maar nu alvast eventjes voor een korte vakantie. Als ik maar geen jetlag heb straks, daar in Andalusië. Hasta la vista Baby! I'll be back...