De zwarte bolletjes op hoge poten, die het onbedaarlijk op een lopen zetten en daarbij hun kontje pront in de lucht steken als je er langs de Molenbeek naast rijdt, en die in de volksmond algemeen bekend staan als “waterkiekens”, blijken in behoorlijk Nederlands meerkoeten te zijn, en niet zo dom te zijn als ze eruitzien.
Maar deze week zagen we met een flits ook een vrij grote, speciaal uitziende vogel in de tuin landen, met een grote rode kuif op zijn kop. Een plotse beweging richting fototoestel zorgde er echter voor dat het geval eieren voor zijn geld koos, en weer richting bos vertrok. Het vergde enig opzoekingswerk, maar uiteindelijk kwam ik erachter dat het waarschijnlijk om een “pestvogel” gaat. Of hij zijn collega’s ook aan een boom vastplakt met tape, is mij niet bekend.
Dat er uilen in de buurt zijn, is in de eerste plaats vooral goed te horen, maar je krijgt de rakkers zelden of nooit te zien. Misschien heeft dat ook te maken met het feit dat wij ons gewoonlijk al horizontaal bevinden als de creaturen van de nacht in actie schieten. Daar waar we er tot nu toe wel het raden naar hadden om welke soort het ging, ben ik er via deze website ondertussen achter gekomen dat het duidelijk gaat om twee verschillende exemplaren, nl. de steenuil en de velduil, die elkaar blijkbaar afwisselen. De steenuil was vooral tijdens de koude winter actief, daar waar de velduil dezer dagen meer van zich laat horen. Hoewel ik vooral met spanning zit te wachten tot ik dit exemplaar weer te zien krijg:
No comments:
Post a Comment