Tenslotte is een weekje rond de kerst al lang genoeg om vriendelijk te zijn tegen iedereen. Dus werd er ook een aanslag gepleegd op een christelijke kerk in Alexandrië (dat bij ons gewoonlijk op een vrolijkere manier onder de aandacht komt) waarbij 21 doden vielen, ging een razige republikeinse zot met een geweer tekeer in Tucson Arizona (met dank aan Sarah Palin – bij ons vooral bekend als de vrouwelijke versie van Bush jr., maar dan met nog dommere uitspraken), vechten in Ivoorkust twee honden om een been, en zit het er in de bezette Palestijnse gebieden en voor de verandering ook eens in Tunesië en Algerije, bovenarms op. Alsof dat nog niet genoeg is, zitten ze in Australië nu ook al voor een groot deel Down Under Water, terwijl bij ons de uitgelopen Waalse rivieren uit de lessen aardrijkskunde bijna dagelijks in het nieuws worden opgefrist (hoog tijd overigens dat er eens wat meer synoniemen worden gevonden voor het parafraserende “buiten zijn oevers treden” –het is trouwens al lang niet meer duidelijk waar die oevers nu juist beginnen en eindigen; vraag het maar eens aan Tante Jeanne met de caravan aan de Lesse). En terwijl we het dan toch over overlopers hebben: de broer van professionele partyshopper Bert Anciaux heeft besloten om ook eens een Bertje te doen en in good spirits zijn partij te verlaten voor de Bende van Bart De Wever, de professionele regeringsvormingsstopper en volgens sommigen Allerslimste Mens van de provincie Vlaanderen. (Er wordt mitsgaders door de N-VA overwogen om den leeuw op de Vlaamsche vlag te vervangen door enen draack, om onduidelijke redenen, doch dit terzijde.)
Bijzonder jammer maar helaas moesten ons in dit prille jaar ook al een paar grootheden van de populaire cultuur verlaten: de acteur Pete Postlethwaite, de man met de haast onuitspreekbare naam wiens afkomst en achtergrond haast letterlijk te lezen stonden op zijn uit marmer gehouwen gezicht, die een paar pareltjes van films afleverde en desondanks toch niet altijd de eer opstreek die hem daarvoor te beurt had moeten vallen; en de muzikant Gerry Rafferty, componist van onder andere het bekende deuntje Baker Street, dat vanaf NU dus voor de rest van de dag in uw hoofd zal blijven hangen. Ook gemengde gevoelens in de entertainmentsector: De Kampioenen houden ermee op. Of dat een goede of een slechte zaak is, laat ik in het middenveld en aan uw eigen voorkeur over.
Helaas voor ons zijn er ook een paar dingen, en met name in de sector van de taalkundige expressie, die de oversteek naar het nieuwe jaar wel overleefden. Tegenwoordig kan je niet zomaar met iets beginnen, of iets gaan doen; nee, je moet “aan de slag gaan”, met een tekst, een toneelstuk, met een stuk steen of klei, met verse sint-jacobsvruchten of desnoods een boterham en de pot choco, maar vooral: “met je creativiteit” (AAAARRRGHH!!). Je moet ook blijven “Genieten”, want “dat is genieten!”. Vroeger deden we dat van een kop koffie, de zon, een fris pintje, een vakantie; kortom, van alle leuke dingen die aan dit overgankelijk werkwoord dat een aangename beleving weergaf, een betekenis gaven. Tot één of andere nitwit besloot dat het plots een onovergankelijk werkwoord moest worden, met een betekenis op zich, en dat gretig werd overgenomen door BV’s en OV’s. For the record: genieten heeft in onovergangelijke zin enkel de betekenis “hebben, ontvangen, krijgen”. Ik doe hierbij een oproep aan alle tentsletjes om het correcte gebruik van dat woord terug in ere te herstellen. Voor zover ze natuurlijk niet “iets hebben van” dat het te moeilijk is, want dit andere voorbeeld van Pfafferig woordgebruik is nog zo’n wangedrocht dat ondertussen in alle geledingen van de maatschappij is doorgestoten, en waar we blijkbaar niet meer afgeraken. (Wat heb je dan? En waarom heb je er maar een stuk van? Een verstand misschien?)
Andere blijvers, op straat, op het werk en aan de telefoon, maar vooral te onpas, zijn “gaat het?” en “stoor ik?”. Het eerste wordt altijd en overal gebruikt. Niet meer “hoe gaat het met u?”, “hoe voel je je?”, of een werkelijke vraag in die zin naar de toestand van je gesprekspartner; nee, zelfs als je net van je fiets bent gevallen, je knie zo hard openligt dat het bloed door de scheur in je jeans gutst en je elleboog plots naar voren wijst, of je na een halve nacht de ziel uit je lijf kotsen met een geelgroen gezicht en gedroogde korsten in je mondhoeken door twee half toegeknepen en opgezwollen ogen met je bleke gezicht het daglicht tegemoet treedt, zal één of ander autistisch medemens je nog steeds uitbundig vragen “gaat het?”, uiteraard in onovergankelijke, rethorische zin. Eén raad om dit uit de wereld te helpen: met luide stem en in volle overtuiging “NEEN!” antwoorden als die vraag uw richting wordt uitgekaatst. Het meewerkend voorwerp zal zich nog nooit zo snel uit de voeten hebben gemaakt. Idem dito met de totaal overbodige vraag “stoor ik?” die in niet-rethorische zin wordt gelanceerd, en waarop klaarblijkelijk steeds een antwoord wordt verwacht, als deze of gene collega je opbelt (doorgaans diegene die twee bureaus verder maar vanachter de plant hoeft op te kijken om je te zien zitten), of een kennis je op de gsm opbelt. Dude: ten eerste word ik hier betaald om deze telefoon op te nemen; ten tweede zou ik mijn telefoon niet opnemen als ik niet gestoord wens te worden, want die vrijheid bestaat nu eenmaal en heeft altijd bestaan, dat je je telefoon niet kan opnemen, of een gsm zelfs helemaal kan uitzetten. (Ja hoor, ze bestaat! Blijven oefenen.)
Een nieuwkomer, met de komst van de sneeuw net voor de kerst gelanceerd door één of ander mediamens, en tegenwoordig met stip op één, zijn de “vrachtwagens in schaar” op onze autosnelwegen. Een vrachtwagen slipt of kantelt niet meer, staat niet meer dwars over de weg, nee, of het nu om een gewone vrachtwagen gaat, een trekker met aanhangwagen of desnoods een Piaggio Ape: hij staat altijd en overal “in schaar”. Ik hoop dat u in 2011 er niet door ééntje van de weg wordt geknipt. En nu eruitknippen, die onzin.
Moraal van het verhaal: ’t is niet voor de crisis, of ’t één of ’t ander, maar we zijn na 11 dagen 2011 alweer niet echt goed bezig...
1 comment:
Er is beterschap op komst....
Post a Comment