Vive les vacances

De Tour is in het land, en dat staat duidelijk synoniem voor zomer en (bijna) vakantie. Om de renners niet te erg te onthemen werd er ook gezorgd voor een bijhorend Zuid-Frans klimaat. Alhoewel de tourgekte grotendeels aan ons voorbijging – eerdere “live”-ervaringen bij onze zuiderburen leerden dat het maar pover gesteld is met de gadgets van de tourcaravaan, en dat het eigenlijke sportieve gebeuren in een zucht van ongeveer 40 seconden voorbijtrekt - werd de zon even gelaten voor wat ze was om op TV de beelden van de tourrit door onze bijna-achtertuin te kunnen volgen. De apotheose, waar dagen op voorhand al heel lyrisch werd over gedaan in de media, had door de valpartijen in de laatste trek naar de eindstreep eerder iets van een slapstick-gebeuren; mij blijft vooral het hilarische beeld bij van de renner die nog wanhopig trachtte door te fietsen richting eindmeet met de fiets van een gevallen collega in zijn achterwiel gehaakt. In ieder geval was het duidelijk dat het wielrennen niet aan belangstelling moet inboeten tegenover voetbal. Voor één dag lag Frankrijk in Vlaanderen.


De vakantie zit niet alleen in het klimaat, maar ook al in ons bloed en onze gedachten. De definitieve vakantieplannen hebben vorm gekregen en zullen zich dit jaar ontplooien onder de vorm van een old school kampeervakantie, kwestie van de tent die we al hadden nog eens te laten dienen. De bestemming is het departement Hérault in de Languedoc-Roussillon, alwaar we in de buurt van Pézenas zullen gaan uitrusten temidden van de wijnranken op het Domaine Saint Martin du Pin. Zoals de departementswebsite het aangeeft, zullen we er niet alleen séjourner, maar ook découvrir, bouger en zeker niet minder déguster. Het is nog even aftellen tot de volgende maand, maar we bereiden ons alvast psychologisch voor in de tuin, met de obligate apéro, die dan echter weer volledig in WK-stijl is.


De tuin geniet overigens van de geregelde verfrissingsstonden en ziet er aan het begin van deze zomer nog verrassend groen uit. Na de bloemenweelde die ons te beurt mocht vallen, beginnen nu de peren hun definitieve vorm aan te nemen.



Dat de tuin wordt overspoeld door toeristen was al duidelijk: na de eerder beschreven passanten, krijgen we nu ook tweemaal daags het bezoek van wat ondertussen wel als onze huiseekhoorn kan worden beschouwd. Meteen hebben we daarmee ook een gretige afnemer gevonden voor de grote kom hazelnoten uit de tuin van mijn moeder die al sinds het najaar staat te wachten om gekraakt te worden.





Temidden van zoveel leven genieten wij inmiddels met volle teugen tot heel laat van de mooie avondluchten die dit weer met zich meebrengt. En tellen af naar 1 augustus...