Hoewel de man met (tab)baard op het paard nog niet is langsgekomen voor de allerkleinsten, worden we nu alvast om de oren geslagen met aanbiedingen voor kerstaankopen en pakjes die straks een tweede jeugd op eBay te wachten staat. Vooral na de Boekenbeurs is er keuze te over, en ook in de aanloop naar kerst toe bevallen er regelmatig nog BV’s van hun persoonlijke visie op koken of “lifestyle”, zoals binnenhuisinrichting tegenwoordig wordt genoemd. Daar waar de meeste mensen zich vroeger tevreden stelden met een kookboek van de KVLV ofte Boerinnenbond, waarin alle basics stonden en staan vermeld die je moest kennen om een goede gastvrouw of –heer te zijn, en men voor interieurtips in mijn heimat tevreden was met een bezoek aan “het Pepermanneke”, kan je tegenwoordig geen likje saus of verf meer aanbrengen zonder dat het groot licht van Jo, Pascale of Astrid daar moet over schijnen.
Brengen ze baanbrekende ideeën, nieuwe smaken, een revolutionaire aanpak om het leven onder je dak en in je pan drastisch te wijzigen en je persoonlijke prestaties dienaangaande tot ongekende hoogten te brengen? Hoegenaamd niet. Meestal is het dus een eindeloos herkauwen van reeds verschenen informatie die niets bijbrengt aan het bestaande spectrum van grotendeels reeds overbodige publicaties. Getuige de Libelle, Flair, Feeling of iets gelijkaardigs die je in de wachtzaal van de dokter vindt en waarin je ettelijke jaren na de vervaldatum exact hetzelfde zal lezen als wat nu aan de orde is.
Als de vlam namelijk in de pan slaat en een nieuwe trend zich voordoet in de keuken – ik denk hier in casu aan pakweg het uitsmeren van deze of gene puree op het bord; bobbeltjes saus naast de proteïnen spuiten bij één of ander cheil cherechje; het terugvinden (voor de derde keer in 40 jaar) van “vergeten groenten” – dan raakt die zo snel verspreid via kookprogramma’s, brasseriebezoeken en andere tendentieuze acties, dat er geen BV voor nodig is om daar nog eens persoonlijke tekst en uitleg bij te verschaffen, met vooral als doel het eigen ego in de kijker te zetten. Hetzelfde geldt overigens voor de waanzinnige storm van haast dwangmatig opgelegde interieurdecoratiestromingen, waardoor potentiële kopers van huizen binnen twintig jaar enkel nog opgezadeld zitten met muisgrijs-witte eetkamers, petrolblauw-gifgroene keukens of antraciete badkamers-met-doorloopregendouche en dat allemaal dienen te gaan renoveren in de aldan weer heersende folie. Als ik mijn toilet psychedelisch paars of bloedrood wil schilderen omdat ik mij daar het meest bij op mijn gemak voel, dan hoef ik geen BV om mij te zeggen wat volgens hem of haar de rave van de dag is. Echt niet. Om nog maar te zwijgen van het feit dat in enkele van deze gevallen het gaat om BV’s van het soort van 12-stielen-en-13-ongelukken, die toevallig vandaag nu eens even in de kijker staan omwille van één of andere soap of wellnesshorror op TV.
Maar blijkbaar is het voor Janneke en Mieke belangrijker wie hem of haar iets wijsmaakt, dan wat de persoon te vertellen heeft, wat vorig jaar ter gelegenheid van de boekenbeurs door Kobe Ilsen werd aangetoond met een nepkookboek dat ook na de beurs nog werd verkocht, terwijl hij naar eigen zeggen nog geen ei kon bakken. En na de Astrid Bryan “lifestyle“-gekte op de boekenbeurs, heeft nu Nathalie Meskens dus ook een kookboek uitgebracht. Omdat... – euh – ze een Thais restaurant uitbaat waar een Thaise chef in staat die zijn eigen gerechten klaarmaakt. Tja, daar zaten we allemaal op te wachten natuurlijk; gaat ongetwijfeld verkopen als Thaise viskoekjes. DeSlechte kan alvast plaats beginnen maken.
Misschien had de regering haar nieuwe begroting beter laten voorstellen door Astrid Bryan. Iedereen zou ze awesome gevonden hebben.
No comments:
Post a Comment