Het is officieel komkommertijd. Hoe is het mogelijk, zal u denken? Er gebeurt toch vanalles, in de VS, in London, in Syrië, ja zelfs op Mars...? Genoeg om over te berichten dat de lezer daadwerkelijk zal interesseren. En toch, de diepten van de desinteresse en de limieten van de lulligheid zijn alweer bereikt,want: het Monster van Loch Ness wordt nog maar eens opgevoerd in de media. En wat erger is, dan nog met een zogenaamde redelijk troebele sonarpeiling waarop dus – hoe kan het ook anders – niets te zien is, dan een vage vorm die wat mijn part evengoed een sliert Loch Ness-lamsoor of Schotse zoetwaterwieren kan voorstellen, en die ondertussen ook al dateert van april dit jaar, toen er blijkbaar meer gebeurde om dit te doen wegzakken in de krochten van de pers.
Nochtans biedt de nieuwe Marsrobot meer dan genoeg perspectieven om nieuwe onzin uit de lekke drukpersduimen te zuigen, maar zelfs daarmee heeft de huidige generatie journalisten geen inspiratie. Het betreft hier dus jammerlijk genoeg het geval van een gigantische zeekomkommer, zij het dan wellicht de zoetwaterversie.
En de komkommertijd strekt zich uit tot bij de Belgen op de Spelen. Waar drie weken geleden met veel animo werd aangekondigd dat dit de grootste delegatie is sinds 1952, met maar liefst 7 medaillekandidaten, en daarnaast nog eens 14 ‘outsiders’ die ook medaillekandidaat waren, is men vandaag extatisch als de hoogst behaalde Belgische medaille wordt aangebracht door een arbeidsinspecteur met een geweer uit Seraing. Ik herhaal: EEN ARBEIDSINSPECTEUR MET EEN GEWEER UIT SERAING. Het moet zijn dat de pintjes in het Belgium House verniet zijn, want anders valt de uitzinnige reactie van de aanwezigen bij het aantreden van de genaamde Lionel Cox moeilijk te verklaren.
Niet dat ik ’s mans medaille niet gun, natuurlijk, verre van – vele kleintjes maken toch... euh... een beetje – maar het wordt stilaan duidelijk hoog tijd dat er grof geld wordt ingezet op de voortgezette opleidingen kleiduifschieten, darts, biljart, sjoelbakken, en, als we dan toch aan de vooruitgang werken, hell yeah laat ons dan meteen ook investeren in het krulbollen! Can you hear me, Bloso? Er staat een schare kampioenen te wachten die zonder schroom buiten beschouwing werd gelaten voor deze spelen, waarbij meteen de kans werd verkeken om deze delegatie de grootste ooit te maken.
Ondertussen blijkt dat Pannecoucke & Co het ook al niet bruin hebben kunnen bakken op de Londense wateren. Laten we maar hopen dat de broertjes Borlée straks uit een ander vaatje tappen, of het zal maar een droge bedoening zijn, daar in dat Belgium House vanavond. The Road to London is tot dusver niet meer dan een zwaar verwaarloosd kasseibaantje.
No comments:
Post a Comment