Games without frontiers, war without tears

Met z’n allen massaal naar het shopping center! Na de iPhone en de iPad is Vlaanderen nu ook volledig in de ban van Uplace, de persoonlijke iPlace van de huidige Club Brugge-voorzitter (en niet toevallig ook toeleverancier van het nieuwe Brugse stadion). De tegenstanders schreeuwen moord en brand over het milieu-aspect van het gegeven, en met name het feit dat het ministerieel Schauvliegje – ondanks haar gematigd voorkomen schijnbaar toch wel een enfant terrible als het aankomt op keet schoppen in de haar toebedeelde ministerportefeuilles – maar weer eens de adviezen van deze of gene instantie, of zelfs betrokken partijen, naast zich neerlegt en naar de pijpen danst van wie haar een ander liedje laat zingen, of het nu om ballet, opera of shoppingcentra gaat. (Aan het begin van haar mandaat leek het erop dat ze overigens het verschil tussen deze drie maar amper kon duiden.)

Opvallend is wel dat de tegenstanders het hebben over de mogelijke teloorgang van de middenstand in de omringende gemeenten en steden – niet onterecht, als je bekijkt hoe het centrum van Sint-Niklaas er tegenwoordig bijligt nadat het antieke Koopcentrum gepimpt werd tot het huidige WaaslandShopping Center – terwijl de Uplace-fans het hebben over de erkenning van het “ondernemersschap”in Vlaanderen. Nu vraag ik me af over welk ondernemersschap het hier dan gaat, behalve dan dat van de heer Verhaeghe zelf (die overigens niet eens in België maar in Zwitserland woont), vermits het Uplace “belevingscentrum”, als dat er zou komen, net als alle andere shoppingcentra ongetwijfeld weer zal worden volgestouwd met Zeemannen, Kruidvaten, C&A’s, en andere vreemde Vögeles die je nu al als eenheidsworst in de grote en kleine stadscentra vindt, en doorgaans uitgebaat door loontrekkende geranten die nog voor het slaan van de klok van zessen de voordeur al hebben vastgedraaid. Bovendien vraag ik me af wat er dan zoal te beleven valt, want het hoger genoemde shoppingcentrum in Sint-Niklaas wordt vooralsnog eerder gebruikt als onderkomen voor mensen met veel tijd, die vooral bij regen en ontij de hustle & bustlevan voorbijgangers gedurende uren komen gadeslaan over dezelfde kop koffie, dan dat er daadwerkelijk goedlachs centen worden gespendeerd aan uitgaven andere dan horecagelegenheden. Als het de bedoeling is dat zo’n centrum als “motor” van de economie moet dienen, dan lijkt dat van Sint-Niklaas mij veeleer uitgevallen als een tweetaktje, terwijl het stadscentrum is achtergebleven als tractor met platte banden.

Ook net nu Europa België over diverse onderwerpen, maar vooral ook over haar milieubeleid (of is het non-beleid?) op de vingers heeft getikt, pareert met name de Milieuminister van dienst nog maar eens deze Europese richtlijnen met haar “ik-doe-toch-lekker-wat-ik-wil”-houding. Brussel is al één van de meest vervuilde steden in Europa als het op fijn stof aankomt; laten we die meteen ook maar uitbreiden naar de rand en de rest van het land. Iedereen die al in de file heeft gestaan op de Brusselse ring, of er zelfs met de trein onderdoor gereden, weet exact waar de pijnpunten liggen, zonder dat je daarvoor een expert moet zijn.

Het lijkt wel alsof België, of liever Vlaanderen, steeds meer een eilandpolitiek begint te voeren, die zich met niets of niemand inlaat in de rest van Europa. Noot aan de Vlaamse politici: 1. We liggen middenin het continent, niet op een eiland; 2. We zijn verre van een Commonwealth, maar een onooglijk stukje land met beperkte tot geen betekenis in internationale context, tenzij dan voor die enkele vakidioten die zich blind staren op persoonlijke succesjes.

Overigens stel ik mij ook de vraag sinds wanneer de wet hier wordt gedicteerd door zgn. “Belgische” of “Vlaamse”bedrijfsleiders die zelf niet eens in België, maar wel in – godbetert –Zwitserland wonen, dus niet alleen in een ander land, maar zelfs niet eens in die Europese unie waarvan België één van de voortrekkers is geweest. Of is dat toevallig voor de schone lucht?